تصور این مقیاس اعجاب انگیز کیهانی هم دیوانه کننده است! مستر لمون: به گزارش مستر لمون، هیچ کسی نمی داند که کیهان تا چه اندازه بزرگ است ولی اجرام بزرگی در کیهان وجود دارند که تصوری از مقیاس دیوانه کننده کیهان را برایمان ایجاد می کنند. غزال زیاری: آیا می توانید تصور کنید که چند کره زمین در کیهان جای می گیرد؟ طبق گفته ناسا، قطر جهان قابل مشاهده ما حدودا ۹۴ میلیارد سال نوری است. این در شرایطی است که قطر کره زمین فقط در حدود ۱.۳۵ ضربدر ده به توان منفی ۹ سال نوری (۱۲۷۵۶ کیلومتر) است. این یعنی تعداد بسیار زیادی کره زمین در کیهان جا خواهد شد؛ حتی اگر آنها را با فاصله بسیاری با یکدیگر در کیهان در کنار هم قرار دهیم. لازم به ذکر است که تنها در کهکشان ما امکان دارد ۱۰۰ میلیارد ستاره وجود داشته باشد. باید این را در نظر داشت که ما نمی توانیم کل کیهان را ببینیم. شعاع جهان قابل مشاهده ما حدود ۴۶.۵ میلیارد سال نوری تخمین زده می شود و لازم به یادآوری است که این حتی امکان دارد تنها بخشی از یک چند کیهانی بزرگتر باشد؛ هر چند که این هنوز در حد نظریه است و به صورت قطعی ثابت نشده. اندازه و وسعت واقعی کیهان، یکی از موضوع هایی است که تحقیقات علمی مداومی در مورد آن صورت می گیرد. در هر حال برای آنکه ایده ای از مقیاس وسیع آن داشته باشیم، بعضی از بزرگترین اجرام فضا را برایتان فهرست کرده ایم که به ترتیب، از کوچک به بزرگ به شما معرفی خواهیم کرد: ۸- بزرگترین سیاره: ROXs ۴۲Bb سیاره مشتری که از نظر شعاع ۱۱ برابر کره زمین است، بزرگترین سیاره منظومه شمسی ماست. از طرفی ROXs ۴۲Bb بزرگترین سیاره ای است که در کهکشان شناسایی شده و جرم آن ۹ برابر و شعاعش ۱.۱۲ برابر سیاره مشتری است. فاصله بین ROXs ۴۲ Bb و کره زمین حدودا ۴۴۰ سال نوری است و از آنجائیکه در خارج از منظومه شمسی ما قرار دارد، یک سیاره فراخورشیدی نامیده می شود. تاین کوری، فضانورد و محقق دانشگاه تورنتو، برای نخستین بار در سال ۲۰۱۳، ROXs ۴۲Bb را شناسایی کرد. این سیاره مثل مشتری، یک غول گازی است. شاید برایتان جالب باشد بدانید که در حالی که ۳۶۵ روز برای کره زمین و ۱۲ سال برای سیاره مشتری طول می کشد تا یک دور به دور خورشید بچرخند، ROXs ۴۲Bb یک دور به دور ستاره خویش را در ۱۹۶۸.۳ سال کامل می کند. ۷- بزرگترین خورشید یا ستاره: UY Scuti تقریبا یک میلیون کره زمین در داخل خورشید جا می شوند ولی YU Scuti، بزرگترین ستاره شناخته شده در کیهان آنقدر بزرگ است که می تواند ۵ میلیارد ستاره با حجمی معادل خورشید ما را در دل خود جای دهد. اگر UY Scuti در مرکزیت منظومه شمسی ما قرار داشت، فتوسفر یا پوسته بیرونی آن تا مدار سیاره مشتری می رسید. یعنی فضایی به اندازه فاصله خورشید تا سیاره مشتری را اشغال می کرد. این غول بزرگ ۹۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و نخستین بار در سال ۱۸۶۰ توسط گروهی از ستاره شناسان رصدخانه بن در آلمان شناسایی شد. نکته جالب اینجاست که حتی ۱۶۰ سال پس از کشف آن، ستاره شناسان هنوز موفق به رصد ستاره بزرگتری نشده اند. UY Scuti بعنوان یک ستاره متغیر شناسایی شده؛ چون که هر ۷۴۰ روز، نوساناتی در روشنایی اش دارد. دانشمندان گمانه زنی می کنند که این ستاره هم اکنون در مرحله ای است که سوخت هیدروژن موجود در هسته اش را تخلیه کرده و تبدیل به یک ابرغول سرخ شده است. این بدان معناست که احیانا در راه یک سرنوشت دراماتیک قرار دارد (یک انفجار ابرنواختر) که به منزله پایان سفر ستاره ای آن خواهد بود. هر چند که هنوز زمان دقیق انفجار UY Scuti معلوم نیست. ۶- وسیع ترین منظومه شمسی وسیع ترین و گسترده ترین منظومه شمسی شناخته شده در کیهان، از نظر مدار، متشکل از یک سیاره منفرد (۲MASS J۲۱۲۶) است که به دور ستاره ای به نام TYC ۹۴۸۶-۹۲۷-۱ می چرخد. نکته جالب توجه اینجاست که هفت سال پیش، ستاره شناسان حتی نمی دانستند که آیا این سیاره و ستاره ارتباطی با هم دارند یا نه و هر دوی آنها تحت عنوان اجرام آسمانی شناور و آزاد در نظر گرفته می شدند؛ چون که در فاصله یک تریلیون کیلومتری از یکدیگر در فضا قرار داشتند. بیشتر بخوانید: دما در سیاره های مختلف منظومه شمسی چقدر است؟/ عکس سیر تا پیاز ماشین های خاصی که احتیاج به بنزین ندارند در نهایت در سال ۲۰۱۶، تیمی از محققان بین المللی، مدار بزرگ پنهان ۲MASSJ۲۱۲۶ را شناسایی کرده و دریافت که این سیاره عملا به دور TYC ۹۴۸۶-۹۲۷-۱ می چرخد. نایل دیکن، یکی از محققان و مسؤلان موسسه نجوم Max Planck در این رابطه اظهار داشت: « این وسیع ترین سیستم سیاره ای شناخته شده تا به امروز است؛ این سیاره (۲MASS J۲۱۲۶)، به آن اندازه که ما در ابتدا فکر می کردیم تنها نیست و در یک رابطه هر چند بسیار دور قرار دارد.» فاصله بین زمین و این منظومه شمسی منحصر به فرد ۱۰۴ سال نوری است و مدار ۲MASS J۲۱۲۶ حدودا ۱۴۰ برابر مدار پلوتون در منظومه شمسی ماست. با توجه به مدار وسیع آن و فاصله حیرت انگیزش با ستاره خود، حدودا نزدیک به ۹۰۰ هزار سال زمینی طول می کشد تا ۲MASS یک دور مدارش را کامل کند. ۵- بزرگترین کهکشان: IC ۱۱۰۱ یک کهکشان مجموعه ای از چندین منظومه های خورشیدی یا ستاره ای است. برخی گزارش ها از آن حکایت می کند که کیهان ما از حدود ۲۰۰۰ میلیارد کهکشان تشکیل شده. این اجرام آسمانی عظیم در داخل خود حاوی میلیاردها ستاره و اجرام آسمانی دیگر هستند. بعنوان مثال، تخمین زده می شود که کهکشان راه شیری، یعنی همان کهکشانی که کره زمین و منظومه شمسی ما را در درون خود جای داده، دارای ۱۰۰ میلیارد ستاره و نزدیک به ۱۰۰ میلیون سیاهچاله است. البته این تا IC ۱۱۰۱ که بزرگترین کهکشان موجود در کیهان از لحاظ مقیاس است، فاصله بسیاری دارد. IC ۱۱۰۱، حدودا ۵۰ برابر بزرگتر و ۲۰۰۰ برابر سنگین تر از کهکشان راه شیری ماست. ستاره شناسان اعتقاد دارند که این کهکشان دارای حدود ۱۰۰ تریلیون ستاره تعجب آور است که در وسعتی برابر با شش میلیون سال نوری قرار دارند. این درحالی است که قطر کهکشان راه شیری ما تنها حدود ۱۰۰ هزار سال نوری است. بعضی از متخصصان معتقدند که IC ۱۱۰۱ احیانا در نتیجه برخورد و همجوشی چندین کهکشان در ابعاد کهکشان راه شیری ایجادشده است. ۴- بزرگترین سیاهچاله: TON ۶۱۸ سیاهچاله ها جزو عظیم ترین اجرام کیهان شناخته می شوند و شهرت اصلی شان به این خاطر است که همه چیز، حتی نور را به داخل خودشان می بلعند ولی آیا تصوری از بزرگی یک سیاهچاله دارید؟ واقعیت اینست که طبق برآوردها بزرگترین سیاهچاله کیهان، جرمی حدود ۶۶ میلیارد برابر خورشید دارد. اما این همه ماجرا نیست. این سیاهچاله عظیم، انرژی یک اختروش (یک جرم آسمانی بسیار درخشان) به نام TON ۶۱۸ را تأمین می کند که درخشندگی آن برابر با ۱۴۰ تریلیون خورشید است. TON ۶۱۸ در فاصله ۱۸.۲ میلیارد سال نوری از زمین قرار دارد و نخستین بار در سال ۱۹۵۷ شناسایی شد و تا به امروز بعنوان عظیم ترین سیاهچاله شناسایی شده از آن یاد می شود. ۳- بزرگترین سحابی: تارانتولا نبولا (سحابی رتیل) سحابی ها ابرهای غول پیکری از گاز و غبار در فضا هستند که در اثر گرانش، تغییرات دما و فشار و همجوشی های هسته ای، ستاره های جدید در آنها شکل می گیرند. طبق اعلام ناسا، سحابی Tarantula Nebula که سحابی رتیل یا ۳۰ Doradus هم نامیده می شود، بزرگترین و درخشان ترین سحابی شناخته شده است. این سحابی فضایی در حدود ۱۸۰۰ سال نوری (معادل ۷.۵ ضربدر ده به توان ۱۵ کیلومتر) در فضا را اشغال کرده و حدود ۱۷۰ هزار سال نوری از زمین فاصله دارد. این سحابی نخستین بار در اوایل دهه ۱۷۵۰ توسط نیکلاس لوئی دولاکای کشف شد. این در شرایطی است که تلسکوپ های آن زمان به اندازه کافی برای شناسایی ستاره ها و دیگر ساختارهای درون سحابی پیشرفته نبودند. حدود ۲۰۰ سال بعد، ستاره شناسان تصاویری با وضوح بالا را از این سحابی ثبت کردند و در آن زمان متوجه ابعاد تعجب آور این سحابی شدند و از همین رو آنرا این گونه نامگذاری کردند. نزدیکترین سحابی به کره زمین، مجموعه ابر Rho Ophouchi است که ۳۹۰ سال نوری از زمین فاصله دارد. بعلاوه در نزدیکی ما سحابی شکارچی (Orion Nebula) که تحت عنوان Messier ۴۲ یا M۴۲ هم شناخته می شود قرار دارد که ۱۳۵۰ سال نوری با ما فاصله دارد. ستاره شناسان اعتقاد دارند که سحابی رتیل ۱۰۰ برابر بزرگتر از M۴۲ است. ۲- بزرگترین خوشه کهکشانی: ال گوردو در سال ۲۰۱۲، رصدخانه چاندرا ایکس ناسا، یک خوشه کهکشانی بسیار بزرگ به نام ACT-CLJ۰۱۰۲-۴۹۱۵ را شناسایی کرد. زمانیکه ستاره شناسان برای تعیین جرم این خوشه کهکشانی دست به کار شدند، به اعداد و ارقامی تعجب آور رسیدند. جرم ACT-CLJ۰۱۰۲-۴۹۱۵ حدود ۳ کوادریلیون (۳ ضربدر ده به توان پانزده) برابر خورشید ماست. این خوشه عظیم ترین خوشه کهکشانی ای است که تا به امروز کشف شده و از همین رو آنرا ال گوردو (چاق) نامگذاری کردند. ستاره شناسان معتقدند که احیانا این خوشه به دنبال برخورد دو خوشه کهکشانی عظیم با یکدیگر در فضا و با سرعتی در حدود میلیونها کیلومتر بر ساعت تشکیل شده است. ۱- بزرگترین در میان بزرگان: دیوار بزرگ هرکول کرونا بوریلیس دیوار بزرگ هرکول کرونا بوریلیس بزرگترین جرم شناخته شده در کیهان قابل مشاهده ماست. طول این دیوار بین شش تا ۱۸ میلیارد سال نوری است و در واقع یک رشته کهکشانی یعنی یک خوشه وسیع از کهکشان هاست که توسط گرانش به هم متصل شده اند. ابعاد این خوشه بزرگ کهکشانی آنقدر وسیع است که عبور نور از کل طول آن حدود ۱۰ میلیارد سال زمینی طول می کشد. این خوشه عظیم در سال ۲۰۱۳ و به دنبال نقشه برداری از انفجارهای پرتو گاما(GRB) که پرانرژی ترین شکل نور است، کشف شد. GRB ها صدها بار درخشان تر از یک ابرنواختر معمولی می درخشند و با نقاط انتهایی ستاره های پرجرم مرتبطند. ستاره شناسان، تا پیش از شناسایی و تائید دیوار هرکول کرونا بوریلیس، برروی ۲۸۳ GRB مطالعه می کردند. آن چه دراین میان جالب و هیجان انگیز است، اینست که این اجرام عظیم کیهانی، درک ما از جهان و مقیاس آنرا هم به چالش می کشند. به عنوان مثال، امکان دارد میلیونها کهکشان و میلیاردها سیاره در داخل ابرخوشه بزرگ هرکول کرونا بوریلیس وجود داشته باشند که هنوز شناسایی و کشف نشده اند. در عین حال ما هنوز به صورت کامل درک نکرده ایم که چطور گرانش و نیروهای هسته ای، چنین اجرام عظیمی را شکل می دهند و آنها را بشکلی بکر و دست نخورده در فضا نگه می دارند. منبع: interestingengineering 1402/09/03 18:21:10 5.0 / 5 509 تگهای خبر: پوست , تخصص , مشتری , موسسه مطلب مسترلمون را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط بیمه سلامت کدام خدمات ناباروری را پوشش می دهد تنفس هوای آلوده خطر اگزما را بیشتر می کند بررسی مباحث اخلاقی کاربرد هوش مصنوعی در باروری سرویس انواع جاروبرقی نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۱ بعلاوه ۲ دوستان مسترلمون آموزشگاه خیاطی انتخابات مجلس ، کاندیدای مجلس خرید و فروش خودرو طراحی سایت فیش حج پربیننده ترین ها مکمل های لیتیوم مه مغزی ناشی از کووید طولانی را کاهش می دهند فروش گنجیاب و طلایاب personal assistant on Cappeh بزرگترین مرکز خرید آیفون 16 پرو قسطی در کشور پربحث ترین ها بیمه سلامت کدام خدمات ناباروری را پوشش می دهد تولید مارک سیلیکونی و جیبیتز استیکر کراکس اعلام آخرین وضعیت سلامت آب روستاها و شهرهای کشور موافق درمان مجانی سالمندان نیستم جدیدترین ها بیمه سلامت کدام خدمات ناباروری را پوشش می دهد تولید مارک سیلیکونی و جیبیتز استیکر کراکس اعلام آخرین وضعیت سلامت آب روستاها و شهرهای کشور موافق درمان مجانی سالمندان نیستم مشکلات رزیدنت ها بررسی و رفع خواهد شد تنفس هوای آلوده خطر اگزما را بیشتر می کند بررسی مباحث اخلاقی کاربرد هوش مصنوعی در باروری دنبال ایجاد تعادل میان رشد اقتصادی و کنترل تورم هستیم آسان ترین راهکار کاهش استرس و اضطراب سبد فروشی دارو تخلف است تگها بیماری پزشك برنامه درمان رپورتاژ خدمات آموزش تولید