همه چیز درباره اختلالی كه هیچ گاه درمان نمی گردد

مستر لمون: یك متخصص اختلالات طیف اتیسم ضمن تشریح مهم ترین علائم این بیماری، بر لزوم برنامه ریزی و سیاست گذاری جهت تشخیص و مداخله به هنگام این بیماری كرد.

دكتر سید علی صمدی كه تحقیقات و طرح های پژوهشی مختلفی در زمینه اختلالات طیف اتیسم انجام داده، با اشاره به همكاری خود با دپارتمان تحقیقات دانشگاه آلستر ایرلند شمالی در زمینه ناتوانی اختلالات رشدی و هوشی، در گفت وگو با ایسنا، اظهار داشت: از سال ۲۰۰۸ با بررسی میزان شیوع اختلال اتیسم در ایران فعالیت های تحقیقاتی خویش را در این زمینه متمركز كردم كه بر مبنای نتایج آن زمان، میزان شیوع اتیسم در ایران ۶.۲ در ۱۰ هزار تعیین شد؛ درحالی كه این آمار در دنیا ۱ در ۱۰۰ و بیشترین آمار اتیسم هم مربوط به كشورهای انگلیس، سوئد و آمریكا بود.
استانداردسازی آزمون های غربال اتیسم در ایران
این متخصص كه با سازمان بهزیستی برای غربال و كمك به تشخیص و مداخله اتیسم در كشور هم همكاری دارد، با اشاره به اینكه طی سال ها تحقیق و پژوهش، آمار شیوع اتیسم در ایران اصلاح گردید، اضافه كرد: در همین راستا همكاری با سازمان بهزیستی با هدف شناسایی افراد دارای این اختلال و برگزاری دوره های آموزشی در رابطه با اتیسم برای كارشناسان آغاز و همینطور آزمون های غربالگری "HIVA (هیوا) " ساخته و آزمون تشخیصی "گارس ۲" برای ایران استانداردسازی شد.
وی با اشاره به اینكه برای آزمون HIVA، حدود ۱۰ آیتم غربالگری گزینش شده، اضافه كرد: این علائم شایع ترین نشانه های اختلالات طیف اتیسم در ایران هستند و بر مبنای نقطه برش این آزمون، افراد دارای امتیاز ۳ و بیشتر، احتمال دریافت تشخیص اتیسم دارند و باید برای تشخیص ارجاع داده شوند. همینطور با استفاده از آزمون "گارس ۲" طی سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۲ بر روی جمعیتی ۸۰۰ نفره استاندارد شده و بر مبنای آمار آن سال، شیوع اتیسم به یك باره با در نظرگیری این آزمون استانداردشده از عدد گزارش شده قبلی به بیش از عدد ۵۰ در ۱۰ هزار رسید.
صمدی بابیان اینكه سومین مرحله غربالگری و بررسی میزان شیوع اتیسم در ایران در مرحله سوم با استفاده از مقیاس غربال ایرانی (هیوا) و آزمون استاندارد شده گارس ۲، در پنج استان كشور به صورت پایلوت انجام شد، اضافه كرد: این مرحله از غربالگری در یكی از شهرهای استان های خراسان رضوی (طرقبه)، همدان (شهر همدان)، قم، خوزستان (ماهشهر) و كرمان (شهر كرمان) با شركت بیش از ۲۵ هزار كودك ۲ تا ۵ ساله انجام و شركت كنندگان توسط آزمون هیوا و گارس ۲ غربال شدند. در نهایت نتایج این غربالگری، آمار شیوع اتیسم در ایران را حدود ۷۷ در ۱۰ هزار نشان داد.
طرحی ملی برای تشخیص و غربال اتیسم
این استاد دانشگاه آلستر ایرلند شمالی با اشاره به طرح ملی سازمان بهزیستی برای تشخیص و غربال اتیسم در جامعه، عنوان كرد: بر طبق این طرح از فروردین امسال كار آموزش كارشناسان كلیه مراكز بهزیستی سراسر كشور برای یادگیری مراحل غربالگری شامل تشخیص، غربال و مداخله شروع شده و با اتمام این دوره آموزشی بزودی طی برگزاری همایشی "نظام ثبت نام آنلاین و غربالگری اتیسم" رسما شروع به كار می كند. با اجرای این طرح اطلاعات تمامی مراجعین به صورت آنلاین ثبت شده و برای تشخیص و مداخله به مراكز تخصصی ارجاع داده می شود. ازاین رو با شروع به كار نظام ثبت آنلاین، میزان شیوع و آمار اتیسم برای مداخله صحیح و بهنگام، قابل اطمینان تر و استاندارد می گردد. البته طی اجرای این طرح آمار شیوع اتیسم در ایران ۰.۸ درصد تخمین زده شده كه با اندك اغماضی به آمار یك درصد عرضه شده دنیا نزدیك است.
اهمیت آگاهی متخصصان نسبت به شناسایی بهنگام اختلالات طیف اتیسم
این استاد دانشگاه در بخش دیگری از این گفت وگو بر اهمیت آگاه سازی عمومی و ارتقای سطح آگاهی متخصصان و پزشكان در ارتباط با شناسایی بهنگام اختلالات طیف اتیسم تاكید و خاطرنشان كرد: پزشكان عمومی و متخصصان كودكان همواره در خط اول آگاه سازی و آموزش برای تشخیص اتیسم قرار دارند؛ چراكه والدین در مرحله نخست برای تشخیص هر نوع بیماری به آنان رجوع می كنند. ازاین رو آموزش این گروه پزشكی برای آگاهی از علائم اصلی اتیسم ضرورتی است كه متاسفانه هنوز مورد توجه قرار نگرفته و همین امر یكی از دلایل تشخیص و شناسایی دیرهنگام كودكان دارای اتیسم و ازاین رو فیكس شدن علائم و سخت شدن امر مداخله برای بهبود وضعیت افراد است.
صمدی تصریح كرد: ازاین رو متخصصان باید نسبت به این علائم آگاه بوده و كودكان دارای علائم مشكوك را برای تشخیص ارجاع دهند، ولی متاسفانه بلندگویی برای اطلاع رسانی در اختیار ما نیست. با این وجود ما توانستیم با آموزش كارشناسان بهزیستی قدمی مؤثر در جهت تشخیص بهنگام اتیسم برداریم.
علائم پرچم قرمز شناسایی اتیسم
صمدی در بخش دیگر صحبت هایش با اشاره به بعضی از علائم پرچم قرمز شناسایی اتیسم، عنوان كرد: این اختلال از ابتدای رشد، علائمی را نشان می دهد، اما امروزه، از حدود ۱۸ تا ۲۴ ماهگی می توان علائم را تشخیص داد كه البته اگر خیلی شدید باشد در زیر یك سالگی هم قابل تشخیص می باشد.
وی با اشاره به بعضی از علائم عمومی اتیسم، اظهار داشت: فقدان ارتباط چشمی در زمان برقراری ارتباط، تكان دادن دست در زمان هیجان و یا حركت های عجیب انگشت، علائم ناشی از اضطراب و ترس بدون دلیل موجه، عدم واكنش نسبت به صدا كردن نام خود، بو كردن اشیا و آدم ها، تاخیر در گفتار و یا وجود گفتار نامناسب و تولید آواهای ناآشنا برای تحریك خود و وجود برخی مشكلات حسی مانند روی پنجه پا راه رفتن و تكان دادن خود در زمان نشستن و ایستادن بعضی از علائم ۱۰ گانه عمومی تشخیص اتیسم است كه با استفاده از آزمون "هیوا" در صورتیكه كودكی سه علامت از این ۱۰ نشانه را داشته باشد باید برای تشخیص به متخصص رجوع كند. منظور متخصصی است كه علائم را می داند و با كاربرد آزمون های تشخیصی آشناست و مدرك و گواهی استفاده از این آزمون ها را دارد.
صمدی با اشاره به اینكه متاسفانه وجود بعضی از كلیشه های جنسیتی عاملی است برای رجوع دیرهنگام والدین به متخصص، اضافه كرد: مثلا معمولا والدین از دختران انتظار دارند به اصطلاح خانم و موقر باشند و ساكت و آرام بودن و عدم تمایل به برقراری ارتباط را امكان دارد امری طبیعی بدانند، ولی این مسئله درباره یك دختربچه ۲ ساله به هیچ عنوان طبیعی نبوده و می تواند از علائم اتیسم باشد. یا جنب وجوش ها و تحرك بیش از حد یك پسربچه دوساله را به پسر بودن و طبیعی بودن این رفتار در جامعه ما برای این جنسیت برگردانند و توجهی به آن نكنند.
وی، اتیسم را "واژه ای مد روز" عنوان نمود و اظهار داشت: این مسئله هم جنبه مثبت دارد و هم منفی، مثبت به این دلیل كه تنور داغ شده و اقداماتی همچون راه اندازی مراكز آموزشی و تشخیصی اتیسم محقق شده و منفی به علت بروز برخی سوءاستفاده ها از این بازار داغ در جامعه است.
جزییات "نظام جامع تشخیص و غربالگری اتیسم"
صمدی با اشاره به اینكه بهزیستی ۶ سال قبل طرح ملی اتیسم یا "نظام غربال و شناسایی اختلالات طیف اتیسم" را در سكوت خبری اجرا كرد، اضافه كرد: اجرای این طرح نتایج مثبتی به دنبال داشته كه مهم ترین آن تولید "نظام جامع تشخیص و غربالگری اتیسم" در جامعه است.
وی با اشاره به جزئیات این طرح افزود: باآنكه عنوان طرح غربال و شناسایی اختلالات طیف اتیسم است، ولی تنها به شناسایی نپرداخته بلكه مداخلات موردنیاز در دو بخش مداخلات كلینیك و مداخلات والدمحور، آموزش داده شده و اجرا می گردد.
آموزش كارشناسان بهزیستی برای شناسایی و مداخله اتیسم
این پژوهشگر، آموزش كارشناسان بهزیستی را در قالب دو نوع آموزش شناسایی و مداخله ای طی یك دوره آموزشی ۱۴۰ ساعته در این نظام جامع عنوان نمود و اظهار داشت: با اجرای این طرح علاوه بر شناسایی بهنگام كودكان دارای اتیسم و آموزش كارشناسان و خانواده ها، در نهایت یك "دیتا بیس" اولیه اتیسم در ایران تهیه شده و بر مبنای آن مباحث تحقیقاتی، شناسایی و مداخله ای با دقت بالاتری انجام می گردد.
ضرورت اطلاع رسانی و آگاه سازی عمومی برای رجوع بهنگام خانواده ها
وی با اشاره به اهمیت اطلاع رسانی و آگاه سازی عمومی برای رجوع بهنگام خانواده ها برای تشخیص و مداخله، عنوان كرد: در طرح اولیه غربالگری كه برای ۵ شهر انجام شد، بیش از ۱۸۰۰ نفر تشخیص اولیه داده شدند، ولی متاسفانه با وجود مجانی بودن تمام مراحل، تنها ۱۱۰ نفر برای تشخیص نهایی و مداخله رجوع كردند؛ چراكه اغلب علائم اتیسم در مراحل اولیه برای والدین قابل بخشایش است و همان گونه كه اشاره شد، به دلایل مختلف همچون باورهای فرهنگی در مورد دختران و پسران مورد چشم پوشی قرار می گیرد و به اصطلاح والدین نمی خواهند اسمی روی فرزندشان بگذارند. از سوی دیگر در جامعه هم دریافت چنین تشخیص نهایی سبب می گردد كه والدین و فرد دریافت كننده تشخیص به گونه ای دیگر نگاه شوند و وجود این اختلال را به عواملی مانند انجام رفتارهای نامناسب و یا اعمال نادرست آن ها بدانند كه نیازمند به آگاه سازی اجتماعی و درك واكنش والدین دراین ارتباط را ضروری می سازد.
میزان بروز اتیسم در پسران ۴ برابر دختران
این پژوهشگر اختلالات رشدی و هوشی، میزان بروز اتیسم در پسران را ۴ برابر دختران عنوان نمود و اظهار داشت: اتیسم در مراحل اولیه قابل تحمل است، ولی در صورت عدم رجوع برای تشخیص سطح و نوع، اتیسم تشدید شده و مداخله های بیشتر و تخصصی تر را ضروری می كند، در نهایت رفتار ناهنجار و غیرقابل كنترل می گردد.
واكنش متفاوت والدین كشورهای مختلف نسبت به علائم اتیسم
وی با اشاره به پژوهش های جانبی این طرح، خاطرنشان كرد: در بخشی از این طرح نوع عكس العمل و واكنش مادران ایرانی با مادران هندی، انگلیسی و ژاپنی مقایسه و مشخص شد كه والدین در فرهنگ های مختلف نسبت به علائم خاصی، نگران اند. بعنوان نمونه مادران ژاپنی نسبت به تعامل با دیگران و علائم رفتاری، مادران انگلیسی نسبت به تأخیر در رسیدن به توانمندی های ذكرشده در مقیاس های رشدی و مادران ایرانی نسبت به مشكلات گفتاری و دیر صحبت كردن كودك نگران می گردد. این در شرایطی است كه در اتیسم توانایی بیان، از محتوای گفتار و كاربرد آن برای برقراری ارتباط، اهمیت كمتری دارد كه متاسفانه مورد توجه والدین ایرانی قرار نمی گیرد و اغلب مادران از مشكلات گفتاری كودك كه می تواند نشانه ای از اتیسم باشد، آگاه نیستند. به عبارت دیگر برای والد ایرانی محتوای صحبت مهم نیست و تنها با باز شدن زبان كودك نگرانی شان برطرف می گردد.
برخی از نشانه های گفتاری فرد دارای اتیسم
وی با اشاره به بعضی از نشانه های گفتاری فرد دارای اتیسم، خاطرنشان كرد: این افراد زبان بدن شخص مقابل را درك نمی كنند. البته گروهی از افراد دارای اتیسم به مرحله گفتار نرسیده و در سطح غیركلامی باقی می مانند. بنابراین تاخیر در گفتار از سال ۲۰۱۳ از علائم تشخیصی اتیسم حذف شد؛ چراكه افراد دارای اتیسم سطح یك كه قبل از این به افراد دارای آسپرگر شناخته می شدند، به خاطر توانمندی گفتاری تشخیص داده نمی شدند و حالا با تغییرات ایجادشده این گروه بهتر تشخیص داده می شوند؛ چراكه این افراد در زمان مناسب به گفتار می رسند و تنها در شیوه های برقراری ارتباط با دیگران تفاوت دارند.
سطوح مختلف اتیسم
وی با اشاره به سطوح مختلف اتیسم، عنوان كرد: تا قبل از ۲۰۱۳ اتیسم زیرشاخه اختلالات گسترده رشد و شامل ۵ اختلال "آسپرگر، پی دی دی نامشخص یا PDD-NOS، سندرم غیرمنسجم دوره كودكی CDD، سندرم Rett و Autistic Disorder بود. بعد از ۲۰۱۳ با كشف مشتركات این افراد همچون نقص در ارتباطات اجتماعی و خصوصیت های رفتاری متفاوت، این اختلال در نهایت با عنوان "اختلالات طیف اتیسم" نام گذاری شد. یعنی دو اختلال CDD و Rett حذف شدند و سه اختلال باقی مانده در هم ادغام شدند و نام اختلالات طیف اتیسم بر آن ها گذاشته شد.
وی با اشاره به اینكه اختلالات اتیسم دارای سه سطح مختلف است، خاطرنشان كرد: از سطح یك تا ۳ به ترتیب علائم و اختلالات بیشتر شده و فرد دارای اختلال به همان نسبت نیازمند حمایت و مداخلات بیشتر است. بعنوان نمونه در سطح یك فرد دارای عملكردهای سطح بالا است، اغلب مشكل بیان و گفتار ندارد و صحبت می كند ولی به درستی متوجه منظور و زبان بدن دیگران نمی گردد. در این سطح فرد تنها نیازمند نظارت های دوره ای بوده ولی امكان دارد در آینده دچار اختلالات دوقطبی و یا افسردگی شود. در اتیسم سطح ۲ علائم شدیدتر و حمایت ها بیشتر شده و در سطح ۳ بعنوان شدیدترین نوع اتیسم علائم به گونه ای است كه توسط افراد عادی هم وجود تفاوت محسوس و مشهود است.
وی با تاكید بر اینكه متخصصین باید بتوانند علاوه بر تشخیص اتیسم، سطح آن را هم مشخص كنند، اظهار داشت: برای این منظور، آزمون های مختلفی طراحی شده كه با استفاده از آن وضعیت، شرایط و سطح اتیسم افراد به صورت عملی مشخص شده و با تعیین سطح و درصد اتیسم، نوع و میزان مداخله درمانی هم مشخص می گردد.
اتیسم هیچ گاه به صورت كامل درمان نمی شود
صمدی با تاكید بر اینكه اتیسم هیچ گاه به صورت كامل درمان نمی گردد، اضافه كرد: بر مبنای دانش و اطلاعات امروز ما اتیسم نوعی تفاوت در ساختار مغز و سیستم اعصاب است كه هیچ زمانی به صورت كامل درمان نمی گردد، بلكه مداخلات متخصصان به توان بخشی، یافتن روش های نوین برقراری ارتباط، رشد و شكوفایی سایر توانمندی ها و در نهایت ارتقای كیفیت زندگی فرد كمك می نماید.
جزییات و تأثیر مداخلات مركز و والد محور در جهت بهبود وضعیت مبتلایان اتیسم
وی با اشاره به اینكه آموزش های "نظام غربال و شناسایی اختلالات طیف اتیسم" در قالب یك دوره آموزشی ۱۴۰ ساعته و در سه سطح تشخیص، مداخلات مركز محور و مداخلات والد محور عرضه می شود، اظهار داشت: در مرحله تشخیص، غربالگری با كمك آزمون گارس ۲ انجام و ثبت شده و طی آن، نوع، سطح و درصد اتیسم مشخص می گردد. ازاین رو انتظار می رود كه رتبه و سطح اتیسم فرد با انجام مداخلات معنادار طی جلسات بعدی تغییر كند.
به قول صمدی، در مداخلات مركز محور بر روی آموزش تحلیل رفتار كاربردی و آموزش دارای ساخت و مناسب سازی حسی و ارتقای سطح ارتباط فرد با استفاده از شیوه های جایگزین مانند روش تعامل همه جانبه كار می شود؛ بعنوان نمونه یكی از رفتارها و نشانه های اتیسم در كودكان باز و بسته كردن در یخچال و كمد برای دیدن محتویات داخل آن هاست، ولی اگر تصویر محتویات كمد و یخچال بروی درب آن چسبانده شود، مسئله حل می گردد. ازاین رو باید برای برقراری ارتباط، از تصاویر استفاده گردد. این روش ها در آموزش دارای ساخت، آموزش داده می شوند و در بخش سوم بر آموزش و توانمندسازی والدین تاكید می گردد.
رفع چالش های رفتاری اتیسم با تكنیك های جزئی
وی با اشاره به اینكه این نوع چالش های رفتاری با تكنیك های واقعا جزیی برطرف می شود، اضافه كرد: متاسفانه اغلب والدین به جای آموزش و یادگیری این تكنیك ها و مداخلات، سریعا به كودك دارو می دهند.
این استاد دانشگاه با اشاره به مداخلات و آموزش های والدمحور این طرح، خاطرنشان كرد: برای كمك به بهبود شرایط فرد دارای اتیسم، والدین و خانواده نزدیك افراد هم باید برای برقراری ارتباط بهینه آموزش ببینند؛ به گونه ای كه در اغلب كشورهای پیشرفته پكیج های آموزشی مخصوص والدین، پدربزرگ و مادربزرگ و یا همسایه ها برای آموزش نحوه برخورد با افراد دارای اتیسم طراحی شده است.
وی با اشاره به اینكه ۱۰ سال پیش پكیج آموزشی مداخله بهنگام را با عنوان بسته آموزشی "امید" طراحی و استاندارد كردم و مقاله هایی در نشریات بین المللی در ارتباط با این بسته و نتایج آن چاپ كردیم، خاطرنشان كرد: این آموزش های كوتاه و خلاصه بسیار مفید بوده و منفعت استفاده از آن در درجه اول به جامعه بازمی گردد.
صمدی افزود: هم اكنون پكیج آموزشی دیگری با همكاری سازمان بهزیستی با عنوان "روزنه" مخصوص والدین تهیه شده است كه طی آن شیوه رفتار با كودك دارای اتیسم از برخورد و رفتار تا حمام كردن و غذا دادن و بازی آموزش داده شده است. والدین جهت استفاده از این بسته و افزایش اثربخشی در مراقبت از فرزندان باید آموزش های لازم را طی كنند كه به شیوه های مختلف و منعطفی به آن ها عرضه می گردد.
وی مهم ترین مداخلات را مداخله رفتاری، شناختی و آموزشی عنوان نمود و اظهار داشت: پس از آن، مداخلات توان بخشی مانند كاردرمانی، گفتاردرمانی و در نهایت مداخلات دارویی برای افراد دارای علائم اختلالات همراه انجام می گردد. علاوه بر آن یك سری هم مداخلات تلفیقی از جمله بازی درمانی، هنردرمانی و غیره داریم كه برای بهبود شرایط فرد سفارش می گردد.
برخی تكنیك های ارتباطی مؤثر با كودكان دارای اتیسم
صمدی در تشریح نوع و چگونگی مداخلات برای بهبود شرایط فرد و برقراری ارتباط بهینه با آن ها به برخی علائم و تكنیك ها اشاره نمود و اظهار داشت: برای برقراری ارتباط با فرد دارای اتیسم باید از داده هایی استفاده گردد كه پردازش آن آسان باشد؛ چراكه پردازش كلامی این افراد خیلی سخت تر از پردازش تصویری آن هاست. به عبارت دیگر باید علائم و تكنیك هایی در سطح ادراك فرد دارای اتیسم طراحی و برای برقراری ارتباط استفاده گردد تا در نهایت بتوان با یادگیری چند تكنیك ساده، به نحو مطلوب با آنان ارتباط برقرار كرد.
وی با اشاره به اینكه زبان صحبت با كودك دارای اتیسم متفاوت می باشد، خاطرنشان كرد: با یادگیری زبان مخصوص كه اغلب عینی و بصری است و سایر تكنیك های مداخله ای، خیلی از مشكلات ارتباطی خانواده ها با كودكان دارای اتیسم برطرف می گردد.
صمدی با اشاره به بعضی از این تكنیك های ارتباطی و مداخلات، اظهار نمود: بعنوان نمونه نوع چیدمان و ظاهر اتاق فرد دارای اتیسم با سایرین متفاوت است؛ چراكه فرد دارای اتیسم نسبت به هر نوع محرك جزیی حساس شده و عكس العمل نشان می دهند. ازاین رو باید اتاقی ساده با رعایت برخی قاعده ها و دستورالعمل ها تهیه شده و از محرك های شلوغ در اتاق این كودكان استفاده نشود. مثلاً پرده اتاق یك كودك دارای اتیسم نباید رنگی و پر از طرح های كارتونی باشد، همینطور تخت خواب كودك نباید پشت به در باشد، چراكه اگر ناگهان و از پشت سر به این افراد نزدیك شوید، بسیار ترسیده و عكس العمل شدیدی بروز می دهند. همینطور دستورات گفتاری را نباید پشت سر مطرح كنید؛ چراكه سبب عصبانیت و واكنش تهاجمی آن ها می گردد. در اصل با رعایت نكاتی بسیار ساده، می توان به ارتقای تعاملات و ارتباطات اجتماعی این كودكان كمك كرد.
وی بابیان اینكه كلیه این اطلاعات و تكنیك ها در خلال دوره های آموزشی به كارشناسان بهزیستی آموزش داده شده است، خاطرنشان كرد: كارشناسان آموزش دیده با شیوه و قواعد استاندارد و تأییدشده با این افراد ارتباط برقرار كرده و اغلب آنان كاملا با این قواعد آشنا هستند. البته بیشتر این آموزش ها باید در خانه و توسط والدین هم رعایت شود.
وی بابیان اینكه آموزش ها و مداخلات باهدف برقراری ارتباط با كودكان دارای اتیسم و كمك به بهبود روابط اجتماعی فرد عرضه می شود، اظهار نمود: ازاین رو باید این آگاهی و بینش در جامعه و به خصوص والد ایرانی تولید شود؛ چراكه بعد از یادگیری عزت نفس و شیوه برقراری ارتباط در جامعه، جهش های شناختی زیادی در درون این افراد اتفاق می افتد.
انتقاد از جداسازی مبتلایان اتیسم در جامعه
صمدی در بخش دیگر گفت وگوی خود با انتقاد از جداسازی كودكان و افراد دارای اتیسم در جامعه و محیط های آموزشی، عنوان كرد: نظام آموزشی غالب امروز در دنیا، از نظام جداسازی حمایت نمی كند و تاكید بر ادغام این افراد با گروه همسالان است. ازاین رو امیدوارم روزی مدارس و مهدهای كشور ما هم به حدی از انعطاف برسند كه این افراد در كنار سایر كودكان در جامعه حضور داشته و آموزش ببینند. البته این افراد به توجه و خدمات ویژه ای احتیاج دارند كه تحقق آن نیازمند آموزش معلمان و سایر افراد حامی در ارتباط با این كودكان است.
وی جداسازی این افراد توسط جامعه و یا حتی خانواده را به هیچ عنوان اقدام درستی نمی داند و می گوید: دولت و مسئولان باید مدارس، پارك ها و سایر اماكن عمومی را برای حضور این دسته از افراد و حتی افرادی با سایر معلولیت ها مناسب سازی كنند؛ چراكه هزینه این اصلاحات بسیار به صرفه تر از جداسازی اماكن و یا تولید مكان هایی مختص این افراد است.
این استاد دانشگاه با اشاره به تعریفی از سازمان بهداشت جهانی در ارتباط با "محیط با حداقل محدودیت"، خاطرنشان كرد: اغلب شهرها و كشورهای دنیا بر مبنای مناسب بودن و تولید امكان دسترسی راحت و مناسب برای افراد دارای ناتوانایی های مختلف به امكانات و خدمات شهری امتیازبندی می شوند. بعنوان نمونه زمانی كه توكیو بعنوان شهری با امتیاز بالا از نظر مناسب سازی و نبود محدودیت معرفی می شود، دلیل آن ساختمان های لوكس و جلوه های بصری شهر نیست، بلكه وجود امكاناتی است كه سبب شده افراد بدون توجه به محدودیت هایی كه اتیسم، ناشنوایی، نابینایی و سایر معلولیت ها به آن ها تحمیل كرده است، بتوانند در سطح شهر بدون مانع تردد كنند و به خدمات موجود دسترسی داشته باشند و این هدف تمامی نظام های عرضه خدمات آموزشی و توان بخشی است.
وی ادامه داد: ازاین رو باید بدانیم كه مشكل عدم حضور در جامعه اغلب از افراد ناتوان نیست، بلكه از محیط شهری است كه برای آن ها مناسب سازی نشده و شرایط این حضور را تسهیل نكرده است. ازاین رو علاوه بر مناسب سازی شهر برای حضور افراد ناتوان، باید برای برخورد با انواع تفاوت ها در جامعه هم فرهنگ سازی شود.
وی با اشاره به اینكه نمی خواهیم از اتیسم چیز ایده آلی بسازیم، اضافه كرد: البته شایان ذكر است كه گروهی از مشهورترین دانشمندان دنیا اتیسم داشتند، دلیل علمی این مسئله هم این است كه افراد دارای اتیسم توجهی به حواشی مسائل نداشته و تنها بر روی مبحث مورد علاقه خود تمركز كرده و در آن مسیر رشد و پیشرفت می كنند. ازاین رو با آموزش ها و مداخلات ویژه افراد دارای اتیسم می توان به كشف استعداد و رشد و شكوفایی آنان كمك كرد.
صمدی در خاتمه با تاكید بر اینكه اتیسم هیچ گاه به صورت كامل درمان نمی گردد، خاطرنشان كرد: اگر فردی از زیر طیف اتیسم خارج شود، نشان دهنده این است كه تشخیص اتیسم از ابتدا درست نبوده؛ چراكه اتیسم اختلالی است مادام العمر و آموزش و مداخلات باهدف ارتقای كیفیت زندگی، پذیرش تفاوت ها و شكوفایی و رشد سایر توانمندی های فرد عرضه می گردد. همینطور با این آموزش ها گزینش مسیر برای والدین مشخص شده و می تواند با انتخاب بهترین و مناسب ترین مسیرها و توجه به استعداد و توانمندی ها و در نظر گرفتن امكانات و اولویت ها به رشد توانمندی و پیشرفت اجتماعی فرزندشان كمك كنند.

1397/06/20

16:04:22

5.0 / 5

5691

تگهای خبر: اتیسم , بیماری , پزشك , خدمات

مطلب مسترلمون را می پسندید؟

(1)

(0)

تازه ترین مطالب مرتبط

نظرات بینندگان در مورد این مطلب

نظر شما در مورد این مطلب

نام:

ایمیل:

نظر:

سوال:

= ۸ بعلاوه ۲

دوستان مسترلمون

آموزشگاه خیاطی انتخابات مجلس ، کاندیدای مجلس خرید و فروش خودرو طراحی سایت فیش حج

پربیننده ترین ها

پربحث ترین ها

جدیدترین ها

تگها

بیماری پزشك برنامه درمان رپورتاژ خدمات آموزش تولید

صفحه اخبار

بازگشت به صفحه اصلی